Nadat Floor vorige week de grote operatie had ondergaan, moest ze dinsdag opnieuw onder het mes. Haar darmen zaten in de knel, waardoor ze misselijk bleef en krampen bleef houden. Dinsdagochtend zei de chirurg met een bezorgd gezicht dat het toch wel wat lang duurde. Een röntgenfoto van haar buik en een echo moesten aantonen dat er inderdaad sprake was van een beknelde darm.  Heel snel kwam er een mobiel röntgenapparaat naar Floors kamer en later gingen met het bed naar de echo-afdeling. En snel kwam de uitslag. De chirurg gaf aan dat een klein deel van de wond weer open moest om de darm ‘recht te leggen’. Het was een betrekkelijk kleine ingreep, maar wel weer een operatie met een narcose. En op de verjaardag van Jasper. Hij zou, met Jurre en Marije, ‘s middags naar het ziekenhuis komen om met z’n zessen zijn verjaardag te vieren. Dat viel helaas in het water.

De verwachting was dat Floor de dag na de operatie alweer wat kon eten. Terwijl ze sinds de vorige operatie nog niet om eten had gevraagd, vroeg ze ‘s avonds al meteen “morgen mag ik eten toch? Zelfs een cracker met smeerkaas?” En inderdaad, woensdag heeft ze een cracker en smeerkaas gegeten. “Af elkaar”. Een kale cracker en een minikuipje smeerkaas gingen allebei op. Ze wisselde een hapje cracker af met een likje smeerkaas. Ze blij dat ze dat mocht eten!

Donderdagmorgen werd ze blij wakker. Haar ogen stonden meteen veel helderder en ze begon meteen te kletsen. Ze heeft weer zitten kleuren en bij Ingrid op schoot gespeeld. Fijn! In de ochtend werd duidelijk dat eropaan wordt gestuurd dat we zaterdag naar huis kunnen. Zijn we lekker een deel van het weekend met z’n allen thuis.

Een dag voor de grote operatie van vorige week sprak ik met collega’s. Ik vertelde dat er een vergelijking is met het verwijderen van klimop. Daar blijven ook restjes zitten die erg lastig weg te krijgen zijn. Op de vraag van een collega of de chirurg dan een echte technicus is, antwoordde ik “nee, vooral een warm mens”. En dat bleek de afgelopen week erg waar. De warme en persoonlijke manier waarop hij ons gerust stelde, hoe hij ons vertelde over de operatie, zijn hoopgevende knikjes, zijn arm om je schouder, de stevige hand. En de manier waarop hij donderdag vertelde dat eropaan gestuurd werd op ontslag op zaterdag. “Want dan kunnen jullie nog een beetje de verjaardag van Jasper vieren”. Een man aan wie je de operatie van de dochter toevertrouwt.

Ondertussen gaat het heel goed met de inzameling voor Floor for Life. De tussenstand is nu € 121.124,59. Wat een bedrag! We zijn al zo ver op weg naar het streefbedrag. En er staan nog mooie acties op het programma. Iedereen die zijn of haar bijdrage heeft geleverd of nog gaat leveren: heel hartelijk dank!