Ze heeft jouw ogen, zei de moeder van het meisje bij Floor op de kamer vandaag tegen mij. Sinds vanmiddag heeft Floor ook mijn kapsel. Omdat steeds meer van haar haren begonnen uit te vallen, hebben we (Ingrid was zo dapper) aan het eind van de middag met de tondeuse haar haartjes maar helemaal kort gemaakt. Dat was nu even heel confronterend, maar het zal de komende dagen wel iets minder heftig zijn. Vandaag heb ik regelmatig lange haren van haar kussen en laken gehaald, en haren van mijn trui geplukt nadat ze bij mij op schoot had gezeten. Dat is ook confronterend. En wat is dan de makkelijkste of beste weg? Ik weet het niet. Maar we kozen voor de tondeuse. Floor onderging het heel gelaten. Ze keek haar filmpje en gaf geen krimp.

En nu heeft ze dus hetzelfde korte kapsel als ik. De kortste stand van de tondeuse. Bij haar zal het dunner worden wel sneller doorzetten dan bij mij, ben ik bang. Totdat ze helemaal kaal is. Misschien dat ik dan haar voorbeeld volg en mijn hoofd ook kaal scheer.

We merken goed aan Floor dat de chemokuur is gestart. Ze was vandaag meteen een stuk minder opgewekt dan de afgelopen dagen. Ze wist niet goed waar ze zin in had. De juf van de ziekenhuisschool kon weinig goed doen (dat is morgen misschien wel iets beter, het was vandaag de eerste keer). En toen de speeljuf (pedagogisch medewerkster) kwam, wilde Floor wel schilderen, maar alleen als ze bij mij op schoot mocht zitten. De vorige keer kon ik gewoon de kamer uit. Maar ze is wel bezig geweest met een geweldig kunstwerk. Hopelijk heeft ze de komende dagen de kracht om er aan verder te werken.

Floor begint zich weer een beetje in haar verdediging terug te trekken. Zodra er iemand met een witte jas de kamer in komt, kijkt ze de andere kant op. Die mensen willen namelijk kijken, voelen en luisteren. En dat is niet altijd prettig. Vooral het voelen aan haar buik vindt ze niet leuk. Nu de chemo is gestart, begint het daar weer wat pijnlijker te worden. Dezelfde pijn als toen ik thuis was, zei Floor. Alsof de strijd tussen de chemo en de tumor alweer in alle hevigheid is losgebarsten. Laten we het hopen.