Na een vreemd oud en nieuw kregen we een hele goede nieuwjaarswens: “Floor mag mee maar huis, gelukkig nieuwjaar”. Direct nadat ik vanmorgen bij Ingrid en Floor in het ziekenhuis aankwam, kreeg ik deze heerlijke boodschap van de arts. Floor is dus een dag eerder thuis dan we dachten.
Heerlijk is het om ons meisje weer gewoon thuis te hebben, om weer gewoon met zijn zessen in ons huis te zijn. Samen op de bank om wat te drinken, met zijn allen eten. Wat hebben we dit gemist de afgelopen vier weken.
Het genieten begon al in de auto. Nadat ze op haar kamer nog wat weifelend was of ze wel mee wilde (haar kamer was natuurlijk wel erg vertrouwd geworden), kwam ze in de auto lekker los. Mooie verhalen en een fijn lachend gezicht. Thuis was het helemaal leuk. Ze wilde meteen een hut bouwen van stoelen en dekens, daarna moesten er spelletjes worden gedaan. Floor regelde het allemaal. Steeds als ze ergens heen ging, moest haar rugzak met de sondevoeding met haar mee. Die is wel wat zwaar, dus probeert onze prinses steeds iemand voor haar karretje te spannen. Wat dat betreft is ze helemaal niets veranderd.

We moeten nog wel wennen om de ziekenhuisroutine hier over te nemen. Vanmiddag waren we iets te laat met de medicijnen, maar dat is niet heel erg. Pillen kunnen geen klok kijken, had de verpleegkundige ons vanmorgen verteld… En zojuist dachten we er ineens aan om een nieuw zak voeding aan te sluiten. Net voordat het apparaat ging piepen vanwege lucht in de sonde. Met de vorige zak zijn we dus enorm efficiënt omgegaan… In het ziekenhuis kwam er steeds een verpleegkundige met de medicijnen en de voeding, hier moeten we er zelf aan denken. Dat valt niet mee.

De jaarwisseling was er een om snel te vergeten, maar waarschijnlijk vergeten we deze nooit. De middag en avond waren wel heel fijn. We waren met zijn allen in het ziekenhuis en hebben er daar het beste van gemaakt. In de familiekamer hebben we gezellig toastjes, stokbrood en oliebollen gegeten.

Met Marije, Jasper en Jurre heb ik al vroeg in de avond onder Floors raam vuurwerk afgestoken en twee wensballonnen opgelaten. Dat was mooi, al had Floor er geen interesse in. Tegen tien uur ben ik met Marije, Jasper en Jurre naar mijn ouders gegaan. Ingrid bleef bij Floor. Voor het eerst in eenentwintig jaar hebben Ingrid en ik oud en nieuw niet samen gevierd. Dat is raar. Elkaar door de telefoon gelukkig nieuwjaar wensen en samen huilen omdat we hopen dat dit jaar Floors gezondheid flink vooruit mag gaan. Dat hoort niet.

Vanmorgen zijn we dus al snel weer naar Utrecht gegaan. En konden we elkaar in de armen vallen in de wetenschap dat we Floor mee naar huis mochten nemen.
We waren blij dat we de afgelopen dagen al wat spullen mee naar huis hadden genomen. De kaarten waren al van de deuren, de knuffels al mee naar huis. Anders had het allemaal veel langer geduurd en had het nooit allemaal in de auto gepast. Nu ging het maar net.

Maandag moeten we ons weer melden in het ziekenhuis. Na een controle van de bloedwaarden wordt Floor dan opgenomen voor de tweede kuur. Die duurt iets langer dan de eerste. Gelukkig begint ze in betere conditie aan de kuur.