En dan zit je zo maar in het vierde ziekenhuis in krap anderhalve maand. Dit keer in het Gelderse Vallei ziekenhuis in Ede. Deze ongeplande opname is het gevolg van de verhoging die Floor vanmorgen had. Dat was schrikken toen Floor al vroeg wakker werd en ze warm aanvoelde. De thermometer gaf 38,5 aan. Voor de zekerheid haar andere oor ook gemeten: 38,4. Nee hè, dat betekent ziekenhuisopname. Daarom een half uurtje later opnieuw gemeten. Nu bleef de temperatuur steken op 37,8.
Ingrid heeft vanmorgen toch maar het PMC gebeld. De arts gaf aan dat de daling van de temperatuur waarschijnlijk te maken had met de paracetamol die we haar hebben gegeven (we moeten haar dat een paar keer per dag geven). Het protocol luidt dat we bij een meting van 38,5 of hoger naar het ziekenhuis moeten. Floor zit nu eenmaal erg laag in haar cellen, waardoor haar weerstand nihil is. Een infectie of ontsteking zou daardoor fataal kunnen zijn.
Omdat het PMC een beperkt aantal bedden heeft, heeft elk kind een shared care ziekenhuis, een medebehandelend ziekenhuis. Voor zaken die niet direct kankergerelateerd zijn worden we verwezen naar dat shared care ziekenhuis. Voor ons is dat nu dus Ede. Prima bereikbaar, een half uurtje rijden. Tot zondag blijven we hier, om dan te verhuizen naar Utrecht waar ze maandag de eerste evaluatieonderzoeken krijgt.
Al snel vanmorgen voelde ze zich weer prima. Dan is het raar om met een ‘gezond’ kind in het ziekenhuis te zijn en een lijn aan haar portocat te laten aansluiten en vervolgens vol te pompen met antibiotica. Maar ze heeft het nodig. Net als de bloedtransfusie die ze vannacht krijgt.
Nu ligt ze heerlijk te slapen.

Voordat ze ging slapen kwam de verpleegkundige haar nog een cadeautje brengen. Van het ziekenhuis, omdat er soms heel bijzondere kinderen komen logeren. En Floor is zo’n bijzonder meisje, zei de verpleegkundige. Floor kreeg een mooie My Little Pony, een vriendje voor haar Rainbow Dash die ze in Utrecht met de bingo had gewonnen. Floor is er blij mee, al kon er nauwelijks een woordje af voor de verpleegkundige. Maar ja, die had een schort voor en een mondkapje. Dat is het protocol in dit ziekenhuis. En dan wordt het voor Floor al snel spannend.

De kaarten, reacties en cadeaus blijven binnenstromen. Er zitten heel bijzondere dingen tussen. Zo kregen we een tijdje terug een sprookje van Prinses Floor. Na publicatie op Facebook kregen we het nu ook als een boekje. Mooi! En deze week lag er een gedicht in de brievenbus, gemaakt door onze buurman. Met Kerst had hij ook al zo’n mooi gedicht geschreven speciaal voor ons. Zo knap hoe hij met worden kan spelen.